Bugün Ankara’da ufak bir operasyon geçirdim. Perşembe günü de çok sevdiğim kuzenimi erken yaşta kaybettim.

Normal bir insan benim yerimde enerjisiz, mutsuz ve köşesine çekilmiş olurdu.

Benim böyle bir lüksüm yok.

Ben üretmek için bu dünyada varim. Güçlü, ama duyarlı, duygulu ama pes etmeyen bir tutum içinde olmamı gerektirir.

İnsanların bilmedikleri, anlamadıkları veya yanlış bildikleri bir şeyi paylaşacağım.
Sanırım bu saçlarımın boya olup olmadığı kadar önemli bir konu?

Yaşam dediğimiz şeyi güzel yapan sadece iyi anlar değildir. Yaşam bizi güçlendirir, test eder, sınırlarımızı zorlar, karşımıza engeller, yanlış insanlar ve olaylar çıkarır.

Ama!!

Yaşam size hata yapmanız için sürekli fırsat vermez!

Bugün birçok insan kendi yaşam biçimleri, sorumsuz yaşadıkları için ikinci bir şansı hak etmezler ve hayat onlara bedel ödetir!
Bu bedeli sadece kendileri değil, çevresindeki her insana da ödetirler.

Etik ve ahlaksız insanları bunun dışında tutuyorum.

Hayatıma işim gereği her türlü insan çıkıyor. Ne hikayeler var, ne mücadeleler ve ne zorluklarla oldukları noktaya gelmişler...

Bu insanları diğer insanlardan ayıran en temel şey ne?

Hayata ve kendilerine olan inançları..
Pes etmemeleri,
Hayalleri,
Yaşam amaçlarını belirlemiş olmaları..

Nerden mi aklima geldi bunları yazmak..

Dün Ankara’daydım..

Sabah operasyon geçirecektim..

Normal insan ne yapar?

Odasına geçer ve dinlenir..

Ben ne yaptım?

Dün akşam saat 21.00 de sevgili Tansel Aslan Tansel Jpro, saat 22.00 de sevgili Yiğit Yılmaz’a bugün de operasyondan sonra 11.45 de sevgili Hasan Oğur’a randevu verdim. İlk önce Hasan’a saat 11.00 ‘e randevu vermiştim.

Uyanınca ilk ne mi yaptim?
Hemşireye cep telefonumu getirmesini söyledim ve Hasan’a randevu saati değişikliği için mesaj attım.
Gerçekten tuhaf bir kişiliğim var ?

Bu 3 değerli insanın hikayeleri bana yaşamın ne kadar muhteşem ve harika bir şey olduğunu bir daha hatırlattı.

Hepsi zorluklarla, azimle ve birçok hata yaparak olduklara yerlere gelmişlerdi.

Bence hiçbir insanı bulunduğu yere, ünvanın veya makamına göre yargılamamız lazım.

Yaşam bir yolculuktur. Doğru yeri de hepimiz farklı deneyim, engel ve zorluklarla buluruz.

Bugün her konuda dahilere bakiyorum. Hiçbirinin hikayesi alışılmış değil. Sıra dışı insanlar, sıra dışı hikayeler yazmış.

Ben de hayatı her gün okuyarak, gözlemleyerek, başka insanların hikayelerinden deneyimliyorum.

Bugün bana narkoz verdikten bir süre sonra, bekliyorum.. ne zaman uykuya geçeceğim. Sonra bir süre hatırlamıyorum.

Uykudan kalkıyorum. Ama kendimi halen uykuya geçeceğimi düşünürken buluyorum. İçimden hemşireye seslenmek geliyor: “
bir sorun var, ben halen bayilmadim...” demek istiyorum .

Sonra insanların seslerini duyuyorum. Hemşire yanima geliyor. Kendisine “ beni ne zaman operasyona alacaksınız? “ diye soruyorum.

Hemşire şaşkın bir şekilde suratima bakiyor. Bana “ operasyon 1 saat önce bitti. O kadar güzel uyuyordunuz ki , sizi kaldırmak istemedik” diye cevap veriyor.

Hayatta kendimizi çok büyük, güçlü ve yenilmez zannediyoruz!!” . Ama, bir iğne ile gidiyoruz.

O nedenle bize verilen bu zaman diliminde, buna “ yaşam” deniyor. İyi şeyler yapmaliyiz, cesur olmalıyız, risk almalıyız, başkalarının sözlerine kulak asmadan, hayallerimizin peşinden koşmalıyız.

Sadece, iki yaşadığım deneyim, beni hayatın degerini tekrar anlamamı sağladı.

Ve, yaşam her günkü güneşin doğuşu gibi muhteşem..

Ve bu zamanın çok iyi yaşayarak değerini bilmeliyiz.

Şimdi çok iyiyim..

ve

yaşam devam ediyor..

Hayatı seviyormusunuz?
O zaman zamanınızı çarçur etmeyin. Çünkü, yaşam ondan ibarettir...

Kendinize her sabah şu soruyu sorun:
“ Bugün yaşamaya gerçekten niyetim var mı?”
Şimdiki zamanda dolu dolu yaşamak bazen gerçekten zordur!

sevgilerimle,

Taner Özdeş
Geri