Dün akşam eşimle yakın bir arkadaşımızın sürpriz 50 yaş partisine davetliydik. 50-60 kişi katılmayı kabul etmişti. 50 yaş bir insanın hayatında bir kırılma noktasıdır. Ben de 50 yaşıma basmaya yakın bir gün çok duygusallaşmış ve 50 yaş gözüyle kitabımı kaleme almıştım. Kitabımda kendim ile ilgili öz eleştiri yaptım. Ne yaptım, ne yapamadım, neden yapamadım. Bunları samimice yazdım. Bu hesaplaşmayı hergün yapmaya devam ediyorum. Amacım yaşamımın kalan kısmını doya doya ve kaliteli yaşamak.

Yaşam, bir yolculuk; bu yaşamda bir çok seçim yapıyoruz, kararlar veriyoruz. İnsanın yaşı ilerledikçe, olgunlaşıyor ve ne yapması konusunda seçim ve kararlar verirken, dış dünyadan çok kendini dinliyor. Dış dünya bize alkış tutarken içimizde çok yalnız, başarısız ve mutsuz da hissedebiliriz. Dün akşamki doğum gününde bu hisler içinde kendimi ve çevremi izledim. 50 sine gelmiş veya geçmiş insanlar her biri farklı bir ruh halindeydi. Gençliğimizde çok yakın olduğumuz arkadaşlarımız bize şimdi farklı geliyordu. Herkes kendi yolculuğundan geçerken değişmişti veya biz değiştiğimiz için algılarımız değişmişti . Eskiden zevk aldığım bir çok şeyden şimdi aynı zevki alamıyordum. İçimden gelmeyen şeyleri sadece çevreme uyum sağlamak için yapmak istemiyordum. Daha sağlıklı yaşamayı tercih ettiğim için alkollü, sigaralı veya gürültülü ortamlarda bulunmayı tercih etmiyordum.

İnsanlar geçmişe göre sohbet etmek yerine sürekli ellerindeki cep telefonlarına bakıyorlar, mesajlaşıyorlar, sosyal medyayı takip ediyorlar, bir yandan da sürekli çektikleri fotoğrafları sosyal medyada yayınlarken anı kaçırıyorlardı. Çevremdeki insanlar, mekanın enerjisi ve müzik bana uymadığı zaman eskiden umursamazken şimdi zevk almadığım ortamlarda çok zaman geçirmeyi tercih etmiyorum.

Zaman herşeyden daha kıymetli. İnsan yaşlandıkça daha az insana ihtiyaç duyuyor, daha çok keyif aldığı veya kendisine değer katan insanlar ile beraber olmak istiyor. En azından bu benim için geçerli. Diğer yandan, kendim ile zaman geçirmeyi çok seviyorum. Merak duygum hiç azalmadığı için tüm yeni ve farklı olan şeyler ilgimi çekmeye devam ediyor. Yeni insanlar ile tanışmak ve sohbet etmek çok hoşuma gidiyor.

Bu duygular içindeyken, okuduğum bir haber ilgimi çok çekti . İş makineleri üreticisi Komatsu’nun eski yönetim kurulu başkanı da olan Japon işadamı Satoru Anzaki, 80 yaşında yakınlarına teşekkür etmek ve veda için dev bir parti verdiği ile ilgili haberi yazdıklarımı çok güzel destekliyordu.

Anzaki’nin bu ders veren haberini sizlerle paylaşmak isterim.

“Anzaki, dostları, akrabaları, okul ve iş arkadaşları, ortakları ve şirketinde çalışanlardan oluşan 1000 davetli eksiksiz olarak partideki yerlerini aldılar. Parti alanı olarak Tokyo’daki bir otelin balo salonu kiralanmıştı ve salon, Anzaki’nin 80 yaşına gelene kadar biriktirdiği anı objeleri ve fotoğraflarla süslenmişti. Memleketi Tokuşima’dan gelen bir dans grubu da konukları eğlendiren bir gösteri yaptı.”

Anzaki’nin bu dev partiyi verme nedeni doğum günü ya da emekliye ayrılması filan gibi sıradan bir olay değil. Kendisine geçen ekim ayında kurtulma olasılığı çok zayıf olan bir hastalık teşhisi konmuştu. Partiyi neden verdiğini şöyle anlatıyor: “Hayatım boyunca tanıştığım insanlara ‘teşekkür ederim’ diyebildiğim için mutluyum. Kalan zamanımı mümkün olduğunca kaliteli bir şekilde geçirebilmek için, yan etkileri nedeniyle tedavi görmemeye karar verdim.”

Japon gazetelerindeki haberlere göre Anzaki, minnettarlığını gösterebilmek için partide mümkün olduğu kadar çok kişiyle el sıkışmaya çalıştı. Eski bir şirket çalışanı, gazetecilere “Çok eğlenceli bir partiydi. Ben de bir hastalıktan mustaribim ve parti sayesinde kalan hayatımı nasıl yaşayabileceğimi yeniden düşünmeye başladım” dedi.

Bir yıl daha bitiyor ve bu güzel pazar gününde ölümden sıradan bir şeymiş gibi söz etmenin ne kadar tatsız olabileceğinin de farkındayım. Ama unutmayalım ki hayat ile ölüm, birbirinin ayrılmaz kardeşleri ve birincisinin değerini iyi bilmemizi sağlayan şey de ikincisinin varlığı.

Bir hayatımız var, tadını çıkaralım.

Dün akşamki 50 yaş doğumgünü ve Anzaki’nin 80 yaş hikayesi yaşamımı bir defa daha gözden geçirmemi sağladı .

Sevgilerimle,
Taner Özdeş