OSHO’dan ilham alarak hazırlamış olduğum yazı dizimin sonuncusuna geldik .

Bundan önceki yazılarmı okumadıysanız, öncelikle bu konu ile ilgili yazmış olduğum iki makaleyi okumanızı tavsiye ederim :

İlk yazım :

http://www.tanerozdes.com.tr/kisisel-gelisim/makaleler/insan-mutlu-olabilir-mi-

ikinci yazım :

http://www.tanerozdes.com.tr/kisisel-gelisim/makaleler/hayat-bir-bedel-odemektir

Bu yazı serimi okuyan bir arkadaşım bana şunu sordu :

“Bir insan çalışmak zorunda mı?”

Oldukça zor bir soru değil mi?

Şimdi bana şunu söylediğinizi duyuyorum; yeterince parası var ise tabiki insan çalışmak zorunda değil.

O zaman yeryüzünde tüm zenginlerin çocukları neden çalışıyor ?
Ülkemizden örnek verecek olursam ;

Ali Koç. Cem Boyner, Ali Sabancı, Faruk Eczacıbaşı , Murat Özyeğin vb ..bu insanlar neden çalışıyor?

Paraya ihtiyaçları olduğunu düşünmüyorum.

Bence kendimize sormamız gereken daha gerçekçi bir soru daha var: "Hangi tempoda ve kaç yaşına kadar çalışmalıyız?"

40 sene çalışan profesyonel bir yönetici , hayatı boyunca hep çalışmış, ailesine ve kendisine hiç zaman ayırmamış, emekliliği geldiğinde ise endişeye kapılıyor. Yeterince birikimi var,
çalışmadan da yaşayabilir, ama içine bir korku saplanıyor. Yaşım 65 ! Bundan sonra ben ne yapacağım?

O zaman demek ki paran çok da olsa, paraya hiç ihtiyacın da olmasa , para sorunlarını çözmüyor. Para sadece bir bahane .

Mutsuz bir insan düşünelim . Yeterince parası da var .
Bu insan sürekli mutsuz !
Tek zevki de bunun hakkında konuşmak.

Mutsuzlukları hakkında konuşup duran insanlara bir bak: nasıl da mutlu oluyorlar! Buna para ödüyorlar: psikoanalistlere gidip mutsuzluklarını anlatıyorlar – üstüne para verecek! Birisi dikkatlice dinliyor, onlar da mutlu oluyor.

İnsanlar tekrar tekrar mutsuzluklarını anlatıp duruyorlar. Hatta abartıyorlar bile, süslüyorlar, büyütüyorlar. Olduğundan daha kötüymüş gibi gösteriyorlar.

Neden?
"Riske atacak hiçbir şeyleri yok."

Ama insanlar bilinene, tanıdık olana yapışıp kalıyorlar. Tek bildikleri mutsuzluk- bu onların hayatı. Kaybedecek bir şey yok, ama kaybetmekten de çok korkuyorlar.

“Çalışmak insanı şu üç beladan kurtarır: Can sıkıntısı, kötü alışkanlıklar ve yoksulluk” Voltaire

Eğer dansçı olacaksan yaşam bu kapıdan içeri girmeye çalışır çünkü senin artık bir dansçı olman gerektiğine karar vermiştir. O kapıyı vurur ama sen yoksundur – sen bankacısındır.
Peki yaşam senin bankacı olacağını nereden bilsin? Tanrı nasıl olmanı istiyorsa sana o yoldan gelir; sadece bu adresi bilir – ama sen asla orada değilsin, başka bir yerdesin, başkasının maskesinin ardına saklanıyorsun, başkasının elbiseleri içindesin ve başkasının ismini kullanıyorsun.

Para konusunda fazla endişelenme, çünkü mutluluğun önündeki en büyük engel o. İşin en ironik olan yanı da insanlar paraları olunca mutlu olacaklarını sanıyorlar. Paranın mutlulukla hiçbir ilgisi yok.

Eğer mutluysan ve paran varsa onu mutluluk adına harcayabilirsin. Eğer mutsuzsan ve paran varsa o parayı daha da mutsuz olmak için kullanırsın. Çünkü para tarafsız bir güç kaynağıdır.

Para sadece bir araç. Eğer mutluysan ve paran varsa daha mutlu olursun. Eğer mutsuzsan ve paran varsa daha mutsuz olursun çünkü sonuçta o parayla ne yapacaksın? Para yaşam tarzın her ne ise onu zenginleştirir. Eğer mutsuzsan ve güçlüysen, o gücün ne işe yarayacak? Daha çok güç arayışına girip kendini iyice mutsuz edeceksin.

İnsanlar sanki onlara mutluluk verecekmiş gibi paranın peşine düşüyorlar. İnsanlar sanki onlara mutluluk verecekmiş gibi saygınlığın peşine düşünüyorlar. İnsanlar bir yerlerde para varsa her an onun uğruna yaşamlarını değiştirmeye hazırlar.

Adamın birinin kızı eve geldi ve hamile olduğunu, çocuğunun babasının kasabanın en zengin adamı olduğunu söyledi. Adam tabii ki çok öfkelendi. Silahını kapıp zengin adamın evine gitti; adamı köşeye sıkıştırıp dedi ki, ‘’ Şimdi, son nefesini almadan evvel Tanrı’na yakaracaksan bunu hemen yap!’’
Zengin adam gülümsedi ve şöyle dedi: ‘’Saçma sapan bir şey yapmadan önce beni dinle. Evet, kızının benden hamile kaldığını biliyorum – ama eğer oğlan doğurursa bankada çocuk için yüzbin dolarlık bir hesap açtım bile. Kız olursa onun için de elli bin dolar ayırdım.’’
Adam silahını indirdi ve, ‘’ Beyefendi, eğer bir terslik olursa, düşük falan yaparsa, kızıma bir şans daha tanır mısınız? ‘’ dedi.
Parayı görünce kendini kaybediyorsun; hemen değişmeye hazırsın.

Tecrübeli insanlar böyledir. Ben parası olanlara tecrübeli demiyorum – amaçlarını para uğruna değiştirenlere tecrübeli diyorum. Hiç parası olmayanlara tecrübesiz demiyorum – onlar muhtemelen sadece fakirdir. Ben amaçlarını para uğruna değiştirmeyenlere tecrübesiz diyorum.

Sadece fakir olmak, spiritüel olmakla aynı şey değildir; ve sadece zengin olmak materyalist olmak anlamına gelmez. Materyalist yaşam biçiminde para herşeye hükmeder.

Materyalist olmayan yaşam biçiminde ise para sadece bir araçtır – mutluluk, neşe, keyif hükmeder; senin kendi bireyselliğin herşeyin üstündedir. Kim olduğunu, nereye gittiğini bilirsin ve hiçbir şey seni yoldan çıkaramaz.

Ana babalar, öğretmenler, profesörler, toplumun sözde liderleri – hepsi mutsuz insanlar. Senin için de mutsuz bir yaşam biçimi yarattılar.

Kendi kaderini kendin seç.

Önce, dışarıdan ödünç aldığın her şeyi varlığından temizle ve ancak ondan sonra farketmeye başlayacaksın. Bu farkettiğin anda yaşamın bir yön kazanır.
İşte o zaman gerçek mutluluğu bulursun..

Yaşam bir fırsattır. İyiye veya kötüye kullanabilirsin veya boşa harcayabilirsin.
Bu sana bağlı.
Senin dışında kimse bundan sorumlu tutulamaz.
Sorumluluk bireye aittir.

“ Çalışmak; sıkıntıyı, kötülüğü ve yoksulluğu uzaklaştırır.”

Bir konser çıkışında ünlü kemancı Fritz Kreisler'in bir hayranı ona doğru koşarak coşkuyla: "Sizin kadar güzel çalabilmek için bütün hayatımı verirdim." der.

Kreisler cevap verir: "Ben verdim."

Eğer sevmediğin bir işte çalışıyorsan, bir taraftan da boş zamanlarında sevdiğin bir şeyi yap. Unutma, Albert Einstein bir patent memuru olarak çalışıyordu, ama tutkusu fizikti. Ve en önemli dört çalışmasını boş zamanlarında yazdı!

Eğer yaptığın şeyi seviyorsan neler yapabileceğin gerçekten şaşırtıcı olacak!

Sevgilerimle

Taner Özdeş

Kaynak : OSHO